Vakwerkhuisjes van karton

Leuk om in te spelen...

Bron:'Wij bouwen een huis', Angelika Wolk

Dit soort huisjes zijn geschikt voor kinderen van een jaar of zes om in te spelen. Ze kunnen gemaakt worden door kinderen vanaf acht à 10 jaar.

Op een feest is bijvoorbeeld een dorp van dit soort kartonnen huisjes, waar je echt in kunt kruipen of lopen, een bijzondere attractie, vooral wanneer je er ook nog spelletjes mee verbindt.

Bij mooi weer staan de huisjes buiten op het grasveld. In de winter of bij regenachtig weer kun je ze bijvoorbeeld op de zolder opstellen en daar nog lange tijd verder spelen. Dan worden ze als poppenkamers of ’geheime ontmoetingsplaatsen’ gebruikt.

Materiaal

2 grote, stevige kartonnen dozen
1-2 rollen plakband
1 grote tube universele lijm
Structuurbehang en behangplaksel
Mengkleur uit een verfwinkel (deze is goedkoper dan plakkaat- of hobbyverf en dient hetzelfde doel).

Dit huisje bestaat uit twee ongeveer even grote kartonnen dozen met bodem en deksel. De dekselkleppen worden omhooggeklapt en dienen als onderbouw voor zowel het dak als de gevel. In beide kartonnen dozen werd een doorgang ’van kamer naar kamer’ uitgesneden. Deze doorgangen moeten echter niet helemaal verwijderd worden, maar alleen aan de zij- en bovenkant (zie de schets).

De zo ontstane kleppen van beide huishelften worden op elkaar gelegd, de kartonnen dozen tegen elkaar aan geschoven en de kleppen die telkens in de andere helft naar binnen steken worden aan de onderkant vastgelijmd. Werk hierbij van bovenaf door het nog open dak. Maak alle kanten, zowel binnen als buiten, rijkelijk met plakband, universele lijm en ingelijmde stroken behang aan elkaar vast en versterk ze waar nodig.

Knip voor de gevel aan de smalle kant van het karton de twee driehoeken van de omhooggeklapte bovenklep af. Lijm dan de beide andere bovenkleppen tegen de gevelkanten aan en maak van een ander groot stuk karton het dak. Bij het afgebeelde huisje dienden bijvoorbeeld twee grote pizzadozen als dak. Ze hadden al een vouw op de juiste plaats (de nok), en ze hadden zelfs al plakranden.

De pizzadozen overlappen de tegen de gevel gelijmde kleppen van de dozen en worden wederom met veel behangplaksel en plakband hieraan bevestigd. Pas als alles goed droog is wordt het geheel met wit structuurbehang beplakt. Het moet vervolgens weer een nacht rusten, zodat het behangplaksel kan drogen.

Pas daarna mogen de ramen en de deur (afmeten en aftekenen!) met een scherp papiermes uitgesneden worden. De vouwen bij de raamkleppen en de deur krijgen aan de binnenkant nog een versteviging van stroken behang, want hier, bij de ’scharnieren’ worden ze immers extra zwaar belast. Dan nog een kleine rood geschilderde kleine doos voor de schoorsteen.

Tenslotte, en dat is het mooiste, wordt het huis beschilderd en versierd. De rozen voor de rozenboog zijn van crêpepapier, de stelen van omwikkeld ijzerdraad.

Opmerking

Wees niet zuinig met plakband, lijm, behangplaksel en verstevigingsmateriaal. Alles moet heel stevig zijn, want in een dergelijk huisje, dat hebben we gemerkt, gaat het vaak uitermate wild toe.

Snoertelefoon

Heel leuk bij het spelen met deze huisjes is de snoertelefoon: twee lege yoghurt- of slagroombekers dienen als hoor- en spreekschelp. Steek in de bodem van elke beker een klein gat. Steek hierdoor een lang snoer (touwtje) en voorzie dit aan de binnenkant van de beker van een dikke knoop, en klaar is Kees!

Het snoer brengt het geluid over. Het moet tijdens het gebruik gespannen zijn. Ook wanneer je heel zacht in de beker spreekt, hoort de gesprekspartner met de andere beker aan het oor elk woord.